Przejdź do zawartości

Wielopolscy herbu Starykoń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Starykoń
Pałac Wielopolskich w Chrobrzu.
Pałac Wielopolskich w Książu Wielkim

Wielopolscy – polski ród magnacki herbu Starykoń, którego potomkowie żyją do dnia dzisiejszego.

W 1656 roku Wielopolscy pochodzący od Jana Wielopolskiego z Pieskowej Skały otrzymali tytuł hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. W 1729 roku Franciszek Wielopolski prawnuk Anny Myszkowskiej (będącej córką I ordynata Ordynacji Myszkowskich) po procesie sądowym uzyskał prawa do ordynacji i został jej VIII ordynatem[1].

 Osobny artykuł: Ordynacja Pińczowska.

Razem z majątkiem oraz nazwiskiem Wielopolscy odziedziczyli po Gonzagach Myszkowskich i przysługujący im tytuł margrabiowski. Z powodu olbrzymiego zadłużenia Wielopolscy utracili dziewięć z dwunastu kluczy dóbr ziemskich wchodzących w skład ordynacji. Utracili także siedzibę ordynacji, która mieściła się w pałacu w Pińczowie w związku z czym Aleksander Wielopolski siedzibę ordynacji (składającej się z kluczy: chroberskiego, kozubowskiego i wielkoksiążskiego) przeniósł do pałacu w Chrobrzu[2].

Wielopolscy wchodzili w związki małżeńskie z Tarłami, Lubomirskimi, Jabłonowskimi, Potockimi, Mniszchami, Sułkowskimi.

Przedstawiciele rodu

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]